اثر تجویز درون صفاقی عصاره هیدروالکلی و هگزانی گل های حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه بر رفتار اضطرابی، تعادل و فعالیت حرکتی در موش صحرایی نر

مقدمه: کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله گیرنده های cb1 سیستم اندوکانابینوئیدی را در سیستم عصبی مرکزی فعال می کنند. سیستم اندوکانابینوئیدی با سیستم های دوپامینی و سروتونینی برهمکنش دارد و بر فرآیندهای رفتاری مؤثر است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره هیدروالکلی و هگزانی گل های حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه حاوی کانابینوئیدهای دکربوکسیله بر اضطراب، فعالیت و تعادل حرکتی است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی به طور تصادفی از موش های صحرایی نر بالغ ویستار (200 تا 250 گرم) در گروه های هفت تایی کنترل، شم (تجویز حلال با ترکیب اتانول/توئین80/سالین با نسبت 1/1/8)، تجویز صفاقی دوز mg/kg50 عصاره هیدروالکلی و دوز mg/kg50 عصاره هگزانی گل های حرارت دیده استفاده شد. سپس برای سنجش میزان اضطراب، فعالیت حرکتی و تعادل حرکتی در هر گروه به ترتیب دستگاه ماز صلیبی مرتفع، فضای باز و میله چرخان شتابدار مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با آنالیز آریانس یک طرفه و تست تعقیبی neumann-keuls انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که تجویز صفاقی دوز mg/kg50 عصاره هگزانی موجب کاهش معنی دار تعداد ورود به بازوهای باز (05/0p<)، مدت زمان اقامت در بازوهای باز (01/0p<) ماز صلیبی مرتفع، و همچنین کاهش معنی دار میزان فعالیت حرکتی (01/0p<) و کاهش معنی دار زمان حفظ تعادل (001/0p<) شده است. نتیجه گیری: احتمالاً تجویز عصاره هگزانی دارای کانابینوئیدهای دکربوکسیله بیشتری نسبت به عصاره هیدروالکلی است و موجب کاهش فعالیت حرکتی، زمان حفظ تعادل حرکتی و افزایش اضطراب با فعال کردن گیرنده های cb1 شده است.